affetmek Que signifie?

Origine (étymologie):

Ar. ʿafv (عفو) “silme, kazıma; af” + T. et-. bk. af, bk. et.

Sondaki /v/ ünsüzü Türkçede /f/ ünsüzüne dönüşür. 13. yüzyıl Karahanlı ve 14. yüzyıl Eski Anadolu Türkçesi metinlerinden itibaren tanıklanır. Atabetü’l-Hakâyık’ta kiçürgen kelimesi satır altında ʿafv idici biçiminde açıklanmıştır (Arat 2006: 44).

anda herkes ‘arza kıla kārbār / ʿafv ide gülşehrī cürmin girdigār (Gülşehrî, Mantıku’t-tayr, 1317).

vakt ola saŋa kerem kıla kerim / ʿafv ide cümle günāhuŋ ol rahīm (Abdurrahîm Karahisârî, Vahdet-nâme, 1461).

behey zālim ben saŋa n’eyledim iki defa mūcib-i katl cürmüŋi ʿafv edip öldürmedim, mansıb verdim (Na‘îmâ Tarihi, 17. yy.).

 Bu şakamı, nüktelerim hörmetine elbette affederler (Akşam, 17.06.1930).