argo meaning in Turkish

Origin (Etymology):

Fr. argot a.a.

Kâmûs-ı Fransevî’de (1901) “argot: Fransa’da külhanbeyleri ve erbab-ı cerâim beyninde müsta’mel uydurma lisan; bir ilim ve fen veya sanatın ıstılahat-ı mahsusası” olarak açıklanır. Türkçede 19. yüzyıl sonlarından itibaren belgelenir.

Kahvaltıdan kalkıldıkta De Trouville, Alexandre ile arîz ve amik söze girişip bîçare adamcağız argot ve patois denilen pespayegân lisanından kaç kelime irat eder idiyse, karı cümlesini tashih eder (Ahmet Midhat Efendi, Paris’te Bir Türk, 1876).

Zira Fransız lisanı kürre-i arzın her tarafına münteşir olduğu hâlde, henüz oraya girmeyip orada tekellüm edilen ve “argo” denilen bir nev’ lisanı ise Fransızlar dahi anlayamazlar (Ahmet Midhat Efendi, Paris’te Bir Türk, 1876).

Zaten bizim argomuz yüzde seksen Kıptilerden alınmadır (Hüseyin Rahmi, Can Pazarı, 1922)

Armud! Kelimesi türkçenin “argo”sunda kaba saba, yontulmamış bir adam manasına gelir (Ulus, 29.11.1937).