meaning in Turkish

1. means (synonym):

Türlü üflemeli ve vurmalı çalgılardan oluşan ve genellikle geçit törenlerinde yer alan mızıkacılar topluluğu veya takımı; mızıka

pronounce

:

class / type;

Noun müzik

Origin;

"İtalyanca bando"

Sample sentence;

"Tepebaşı bahçesindeki bando da Tuna Dalgası'nı çalıyordu."

Syllables;

ban-do

2. means (synonym):

► takım

class / type;

Metaphor

Sample sentence;

"Hırsızlar bandosuna kumanda eden Ciyanni, asıl hırsız değilmiş."
bando